Dawno, dawno temu, w świecie malowanym pędzlem Hieronima Boscha, istniało niewielkie jezioro, o którym szeptano w karczmach i na targach. Mówiono, że po jego tafli pływają ryby tak ogromne, że można na nich odbywać podróże. Pewnego dnia, gdy wiatr niósł zapach przygody, pewna dama w różowej sukni postanowiła wyruszyć na rejs… w towarzystwie niezwykłego kapitana – białego kota o oczach jak dwa księżyce.

Kot, dzierżąc niewidzialne stery, prowadził rybę przez morskie odmęty, a dama trzymała się go kurczowo, rozdarta między zachwytem a lekkim przerażeniem. Dokąd płynęli? Do krainy, gdzie złote myśli dryfują jak meduzy, a sny mają smak świeżo złowionej opowieści.

Ten wzór jest hołdem dla surrealistycznych wizji Boscha – z dodatkiem kociej magii, której w oryginale zdecydowanie brakowało. Bo czyż każda podróż nie staje się lepsza, gdy prowadzi ją kot?